Hoewel we in Oostakker niet per definitie jaarlijks aanwezig zijn, is ook deze stoet allang geen onbekende meer voor ons. Het is een uitstap die altijd een wat bijzondere sfeer met zich meebrengt, al was het maar omdat hij steevast middenin de werkweek plaatsvindt. Voor wie als scholier of als leerkracht bij het onderwijs betrokken is vormt deze gezellige uitstap ook een beetje de afsluiter van een lange vakantie.

De verzamelplek was opnieuw in Wulverdam, en omdat we fungeerden als afsluiter van de stoet hadden we het genoegen eerst de meeste andere groepen voor onze neus te zien passeren. De Oostakkerse Oogststoet is dan ook een juweeltje, waar de aandachtige toeschouwer een kijkje wordt gegund op het leven van weleer en op de in vervlogen tijden gebruikte landbouwmethodes. Tegen het einde van de stoet was het bijna donker – het is tenslotte al eind augustus – maar echt koud was het nog niet. Ook tijdens de vorige edities waar we in Oostakker aan deelnamen was het zonnig weer, wat doet vermoeden dat de aloude gewoonte om met een mand eieren naar de nonnekes te trekken voor goed weer, te Oostakker nog in ere wordt gehouden...