Een typische winteractiviteit bij avond… Niet de volledige fanfare, maar dweilband ‘Schudden en Beven’ zou instaan voor sfeermuziek tijdens de verbranding van een gigantische hoop afgedankte kerstbomen op het terrein van de ruiters in de Beekstraat. Kwestie van toch nog wat muzikanten in reserve te houden voor mocht er behalve de kerstbomen nog één en ander extra in de fik vliegen… Bovendien voorzag dirigent Hessel die zaterdagavond ook in een repetitie.  

‘Schudden en Beven’ bestaat uit één exemplaar van alle instrumentengroepen. Er is dus een trompet, een bas, slagwerk... in totaal doorgaans een achttal muzikanten hoewel dit lichtelijk kan variëren naargelang de beschikbaarheid van mensen die zich hiertoe geroepen voelen. Een belangrijke eigenschap van een dweilband-speler is de kunst om te musiceren ‘uit het vuistje’. Propere improvisatie dus, want ‘S&B’ dweilt niet rond met pupiters en partituren…

Die kille avond in januari werd verzameld in het sfeervolle lokaal van de Basseveldse Ruitervereniging. Er was warme chocomelk, glühwein, wintervriendelijke likeuren en …een warme kachel. Maar straks zou het buiten nog warmer worden…

In afwachting van het ontsteken van het vuur en de komst van meer volk werden voornoemde dranken door ‘Schudden en Beven’ zorgvuldig voorgeproefd en geanalyseerd,  en vervolgens veilig bevonden voor verder gebruik. Ook het interieur van het ruiterslokaal werd bemonsterd. Zo kreeg een aan de muur hangende paardenkop tijdelijk het gezelschap van twee ezels en ook toog kreeg bijzondere aandacht. 

Na een poosje kwam de Burgemeester van Assende dr. Philippe De Coninck, het gezelschap vervoegen. Als Opperhoofd was het zijn taak het vuur der inboorlingen te ontsteken, de enthousiaste man werd dan ook voorzien van een brandende lont waarmee hij spoorslags naar buiten verdween,  richting hoop kerstbomen. Eénmaal ontstoken verspreidde het vuur zich razendsnel doorheen de hoop uitgedroogd livingvulsel, en de gloed lichtte de hele omgeving op. Dit was het ‘Schudden en Beven’ moment !! Na een discreet teken van één der spelers – het is telkens wel iemand anders die het initiatief neemt – weerklonk vrolijke muziek tot genoegen van alle aanwezigen. Het was wel even uitkijken voor de vettige rook die langs alle kanten uit de vuurhoop ontsnapte, want wat je als blaasmuzikant natuurlijk kan missen als kiespijn zijn ademhalingsproblemen…

Niet alleen het vuur was indrukwekkend, ook de tientallen meter hoge rookkolom was zelden gezien in Bassevelde. Joost mag weten hoeveel broeikasgassen die avond in de atmosfeer zijn terechtgekomen. Als straks België dan toch de Kyoto-normen niet haalt, zou de oorzaak wel eens kunnen te vinden zijn in Bassevelde… 

Na een paar nummertjes kampvuurmuziek vonden de meeste aanwezigen het welletjes en togen ze terug naar de toog in de knusse kantine.  Na het nuttigen van nog een laatste vloeibare versnapering en het spelen van een laatste nummertje werden de muziekinstrumenten ingepakt. Na een zorgvuldige blik op de klok om er zéker van te zijn dat de repetitie ondertussen voorbij zou zijn (we wilden absoluut niet storen hé…)  reden we terug richting Muzieklokaal om vervolgens bij de dirigent onze spijt en teleurstelling uit te drukken omdat de repetitie reeds afgelopen was.

Eénmaal in het lokaal werden geen vuurtjes meer ontstoken, maar er werd wel nog preventief geblust ….