Ook hier wensen we nog even stil te staan bij het overlijden van Lucien.
De jongere mensen kenden Lucien waarschijnlijk enkel van zijn verschijningen in het lokaal toen de ziekte die hem spijtig genoeg overkwam, reeds had toegeslagen. Het is onze plicht tegenover Lucien de eer die hem toekomt te betuigen.
 
Onze voorzitter Alex Vercauteren omschrijft hem als volgt:
"In mijn prille jaren bij het muziek (we spreken 1972) speelde Lucien tuba. Hij werd toendertijd terecht aanzien als één van de drijvende krachten binnen het muziek. Een beetje eigenzinnig en met het hart op de tong herinnner ik mij hem op de vergaderingen de zaterdagavond na de repetitie waar het er soms heftig aan toe ging en hij de debatten niet schuwde. Eerlijk en oprecht als hij was kwam hij met iedereen overeen en met nen goeien druppel werd ménig woordje weggespoeld.
Velen houden prachtige herinneringen over aan de zeldzame keren dat Firmin het dirigeerstokje overdroeg aan Lucien, want jarenlang was hij onze tweede dirigent. 1!!  2!!  1, 2, 3 4!!! en daar gingen we. Het genot droop zo van zijn gezicht. Toen hij wat ouder werd schakelde Lucien over op bas en nog later genoot hij van "achter den toog" waar hij ons jarenlang van drank voorzag tijdens en net na de repetities.
Honderden keren liepen we zijn deur plat om de sleutel van het lokaal te vragen en nooit was het hem of Liesken te veel om hem te halen.
Ook bij de woodlandzingers en in het kerkkoor was Lucien zeer actief. Zijn stem was te herkennen uit duizenden en zijn timbre ontroerde velen bij de talloze begrafenissen en diensten die hij voorzong.
Doordrongen als hij was door de muziek volgde hij ondanks zijn ziekte ons reilen en zeilen nog van nabij. En telkens we in de buurt waren kwam hij wel eens luisteren...."
 
We gaan Lucien missen.
 
Veel sterkte aan vrienden en familie.