Zaterdag vernamen wij het plotse overlijden van Ivar Vermeire. De Koninklijke Harmonie verliest hierbij een trouw bestuurslid en sinds kort nam Ivar ook deel aan het vernieuwde trommelkorps.

Niemand kon vermoeden dat De Carnavalsuitstap te Assenede zijn laatste zou zijn. De K.H.St-Cecilia biedt de familie haar oprechte deelneming aan. Wij zullen hem missen.

Een schok voor iedereen. Zonder teken, zonder de kans om afscheid te nemen weg voor altijd. Het is ondraaglijk.

Ivar ontplooide zich de laatste jaren tot een onmisbare schakel binnen onze vereniging. Op tijd het lokaal openen zowel voor de repetities op zaterdag als voor het instaporkest, de bar verzorgen tijdens de repetities, allerhande klusjes uitvoeren. Van een opbergvakje voor de trommelstokken van Willem tot het ontwerpen van jetons voor de bar. Je mocht vragen wat je wilde: Ivar loste het allemaal op, om dan vol fierheid mij aan te spreken " schrap het maar op de actielijst; 't is in orde". Het beste bewijs van zijn betrokkenheid was het feit dat hij op zijn leeftijd, toen er een oproep kwam om het trommelkorps te versterken, de durf en de moed toonde om de opleiding bij Firmin aan te vatten. En met succes! Regelmatig vroeg ik hem hoe het ervoor stond met zijn opleiding tot "eersten trommelaar" en zijn antwoord was steeds: " het gaat al heel goed, maar dienen rampampadam is toch niet zo makkelijk zulle". Nu hij de 'rampampadam' onder de knie had en met zijn zelf ontworpen harnas (hoe kan het anders) onze rangen versterkte heeft hij er veel te kort van kunnen genieten.

Voor mij persoonlijk was Ivar veel meer dan barman, bestuurslid, trommelaar en noem maar op. Hij was het die me in 2007, toen Michel aangaf het voorzitterschap door te geven, bleef vragen die taak op mij te nemen. En tot vandaag, als ik ergens over twijfelde of gewoon wat raad nodig had, kon ik bij Ivar terecht. Op zijn rustige doordachte manier, doorspekt van de altijd aanwezige kwinkslagen en Brits aandoende humor, was zijn eerlijk inzicht vaak doorslaggevend.

 Ivar jongen, vandaag weet ik het eventjes niet meer.

En je raad vragen zal ook niet meer gaan.

Ik hoor het graag zeggen: niemand is onmisbaar.

Voor ons ben je de uitzondering.

 Rampampadam, zaterdag zullen we er zijn, allemaal. Je hoeft niet te turfen....

de Voorzitter